W 997 roku król Olaf I Tryggvason polecił zbudować miasto u ujścia rzeki Nidelvy. Nosiło ono nazwę Nidaros i było głównym ośrodkiem regionu Trondelag. W 1031 roku, kiedy króla Olafa II Haraldssona uznano świętym, Nidaros stało się celem pielgrzymek. W miejscu pochówku Olafa II, patrona Norwegii, stanęła katedra.
Najstarsza część katedry Nidaros pochodzi z około 1320 roku. Katedra łączy cechy kilku stylów: normańskiego, romańskiego i gotyckiego, jest również największą średniowieczną budowlą w Norwegii. Ma 102 metry długości i 50 metrów szerokości. Duże fragmenty katedry uległy zniszczeniu podczas pożarów, ale w 1869 roku rozpoczęto jej gruntowną renowację.
W jednej z katedralnych kaplic są przechowywane norweskie klejnoty koronne. Fasada katedry jest bogato rzeźbiona, środkowy rząd postaci na fasadzie przedstawia norweskich świętych. Piękne witraże w oknach katedry stworzył Gabriel Kielland, wzorował się na dziełach z katedry w Chartres. Z kolei nawa główna powstała z inspiracji architekturą katedry w Lincoln i Opactwa Westminsterskiego, ma aż 21 metrów wysokości.
Tyle informacji o architekturze i historii z kraju, który kojarzymy z surową przyrodą i Wikingami, zobaczcie kilka fotografii z dalekiej północy w Europie, bo niedługo odwiedzać będziemy różne ciepłe miejsca na świecie.
Tekst opublikowany w „Gazecie Powiatowej” 19 maja 2015 roku.
